Er zijn zoveel lieve, leuke, slimme, sterke powermama’s bij PowerMama Leeuwarden, met allemaal hun eigen verhaal! We stellen je elke maand aan een van deze PowerVrouwen voor:
We maken deze keer kennis met Hester. Hester is 27 jaar en mama van Jorn (bijna 2) en Roan (4 maand). Ze is al 11 jaar samen met haar man Roel en ze woont met haar gezin op een boerderij is st. Annaparochie. Een heerlijk buitenleven waar geen dag hetzelfde is!
Na zes jaar als kinderverpleegkundige werkzaam te zijn geweest is Hester nu vooral mama én start ze zeer binnenkort als gastouder!
Soepel zwanger
Toen Hester en Roel besloten een gezin te stichten, hoefden ze niet heel lang te wachten. Bij beide zwangerschappen werd Hester vlot zwanger en dit diende zich dan ook snel aan met de welbekende misselijkheid. Deze misselijkheid duurde uiteindelijk 20 weken. Daardoor was het moeilijk om in die periode écht te genieten van haar beide zwangerschappen. Gelukkig ging het vanaf de 20 weken soepel. Tenminste, bij de zwangerschap van Jorn dan. Ze nam de kwaaltjes als maagzuur en vermoeidheid voor lief en genoot met volle teugen van haar groeiende buik en keek uit naar de komst van hun kindje. Beide keren wisten Roel en Hester niet of het een jongetje of meisje zou worden. Spannend!
De eerste (hectische) bevalling
Na een fitte zwangerschap waarin Hester tot 36 weken nog druk mee klust tijdens een verbouwing en verhuizing, was de bevalling van Jorn vooral hectisch. Met 41 weken werden Hester haar vliezen gebroken en bleek er meconium in het vruchtwater te zitten. Hester moest direct naar het MCL waar ze snel van 3cm naar 10cm ging. Hester vertelt: ‘Ik wilde in bad bevallen, maar Jorn dipte enorm op het CTG en kwam niet meer omhoog met zijn hartslag. De kamer stond snel vol met allemaal medisch personeel en hij is uiteindelijk na een knip met een vacuümverlossing geboren en had een moeizame start. Jorn is eerst meegenomen naar de opvangtafel, gelukkig ging het redelijk snel goed en konden we daarna van elkaar genieten. Jorn woog 4340gr en was 54cm. We zijn een nachtje in het ziekenhuis gebleven en vanwege corona hebben we geen bezoek gehad, wat achteraf echt heerlijk was. Even rustig bekomen met elkaar. Het was zo snel gegaan dat ik Roel ’s avonds nog gevraagd heb wie de navelstreng door had geknipt, omdat ik dat helemaal had gemist. Door de slechte start is dit ook door de verloskundige gedaan en heeft Roel bij de opvangtafel nog symbolisch het laatste stuk doorgeknipt, daar heb ik niets van meegekregen.
Met z’n drieën!
En toen was Jorn er! Hester vond de kraamweek heerlijk. Lekker genieten, weinig doen en de hele dag knuffelen met Jorn. Wel moest ze flink herstellen van de pittige bevalling en dan met name de knip. Zitten was op zijn zachtst gezegd niet zo lekker.. De eerste nachten waren wennen en niet geweldig, maar ondanks dat kwam de borstvoeding zonder problemen op gang en hadden ze alle tijd om te wennen en alle bijzondere momenten in zich op te nemen. Wat ook heel fijn was, was de hele lieve kraamverzorgster en dat Roel -op wat dagelijkse tripjes naar de koeien na- veel thuis kon zijn.
Anders dan gedacht
Toen Hester en Roel voor een tweede kindje gingen, waren ze wederom snel zwanger. De eerste weken zwangerschap waren vrij gelijk aan die van de zwangerschap van Jorn. Maar toen Hester 28 weken en 3 dagen zwanger was, kreeg ze plotseling bloedverlies en bleek haar baarmoederhals al 1cm verstreken te zijn. Hester werd met de ambulance naar het UMCG gebracht en ze kreeg longrijping voor de baby en moest direct aan de weeënremmers. Na een opname van drie dagen mocht ze weer naar huis. Helaas was dit van korte duur, want met 29 weken en 2 dagen zwangerschap kreeg Hester weer last van bloedverlies en belandde ze weer in de ambu richting het UMCG.
Hester vertelt; ‘Deze keer was ik veel meer gespannen dan de eerste opname want mijn gevoel zei dat ik niet zonder baby naar huis zou gaan. Met 29 weken en 4 dagen kreeg ik wat kramp in de ochtend, wat uiteindelijk ’s middags veranderde in weeën, Roan is die avond geboren. Omdat Jorn zo vlot geboren is, wisten we dat Roel snel moest zijn. Roel was er het laatste uur van de weeën en ook dit ging weer vlot, ik kon ze goed opvangen en was blij dat Roel me net als bij Jorn kon ondersteunen bij de weeën. Hoe gek het ook is, Roan had een goede start en kon wel lekker bij mij liggen na de bevalling. Hij kwam in een zak om warm te blijven en de navelstreng kon zelfs uitkloppen. Ik heb gezien dat Roel de navelstreng doorknipte en we waren zo ontzettend opgelucht dat Roan het goed deed want daar zaten we wel flink over in tijdens de bevalling. Hierna is hij meegenomen naar de NICU, waar hij de nodige ondersteuning kon krijgen. Roan woog 1760gram en was 43cm.
Verschillende kraamperiodes
Zo fijn als de kraamweek van Jorn was, zo anders verliep het deze keer.
‘Bij Roan hebben we geen kraamweek gehad, ineens was ik niet meer zwanger en hadden we veel zorgen om ons kleine sterke kereltje in de couveuse. Hij heeft 3 dagen CPAP(ademhalingsondersteuning) gehad en kreeg een infuus met antibiotica omdat ik GBS positief was (van een GBS bacterie kunnen baby’tjes erg ziek worden). De voeding ging via de sonde en deels via het infuus als vloeistof met de nodige voedingsstoffen. Ik ben een week in het UMCG op de kraamafdeling geweest en Roan lag op de NICU. Roel kwam om de dag, want het werk op de boerderij gaat gewoon door. Ik kolfde fulltime en ging iedere ochtend en middag naar de NICU om te buidelen en met Roan te zijn. Daar kon ik wel van genieten. Ons kleine kereltje lekker dicht bij me. Fysiek herstelde ik gelukkig heel goed en ik kon mezelf redden, echt kraamvrouw ben ik voor mijn gevoel niet geweest. Met Roan op de NICU en Jorn thuis was er niet echt ruimte om kraamvrouw te zijn. Er werd wel goed om me gedacht in het ziekenhuis, maar ik was alleen maar bezig met Roan en ik miste Jorn. Gelukkig heb ik een achtergrond als kinderverpleegkundige en kon ik wel direct veel doen in de zorg voor Roan. Ik ben niet vreemd met prematuren, maar de zorgen en gevoelens die ik nu had omdat het mijn eigen zoontje was, zijn niet te beschrijven. Na 1 week mocht Roan naar het MCL, wat minder reizen maakte het allemaal iets beter vol te houden. Toch heb ik er iedere dag moeite mee gehad als ik Roan weer achter moest laten in het ziekenhuis. Dat staat zo loodrecht tegenover het moedergevoel om altijd dicht bij elkaar te willen zijn. Roel en ik hebben veel aan elkaar gehad en zijn blijven praten over alles. En met dank aan een groot sociaal netwerk is Jorn ook telkens goed opgevangen en kon hij bijna altijd lekker thuis blijven en kwam tante Marrit oppassen. Beseffen wat wij en vooral Roan hebben meegemaakt, doe ik nu pas een beetje.’
Roan mocht na 6 weken ziekenhuis mee naar huis en het gaat nu gelukkig heel goed met dit prachtige gezin. Op de foto zie je Hester samen met Roan op de uitgerekende datum, dit was 25 augustus en Roan is daar dus al meer dan 10 weken oud!
Sporten na de bevalling(en)
Sporten was en is belangrijk voor Hester. Ze zegt heel mooi: Want ook al ben ik zo graag met Jorn en Roan, ik ben er ook nog! Tijdens de uurtjes in de box laad ze zich weer op en krijgt ze energie die ze thuis weer kan gebruiken.
‘Ik ben blij dat ik zo goed begeleid kan sporten tijdens en na de bevalling, ik was mezelf anders al te vaak voorbij gelopen. Het is heerlijk om door te kunnen sporten tijdens de zwangerschap en dit te doen met een groep gezellige medemoeders. Je kan alle oefeningen schalen zodat ieder op z’n eigen niveau kan meedoen. Dit maakte het in ieder stadium van de zwangerschap toegankelijk en zo kon ik na de bevalling opbouwen naar een niveau waarbij ik door kon gaan met de normale crossfit lessen bij Honest. Nu combineer ik de powermama lessen met de normale crossfit lessen, het leren kennen van en controle hebben over mijn lichaam tijdens en na de zwangerschap is door powermama en core restore goed gegaan’.
In de gewone lessen is het sporten inmiddels éxtra gezellig omdat bijna haar hele familie lekker mee sport. Vader Jelle, broers Jildert en Jorrit, zusje Marrit en natuurlijk schoonzusjes Anne en Lisanne (én ook moeder komt binnenkort een lesje meedoen!) zijn allemaal regulars bij Honest. Lekker bezig Dijkstra’s!
Hester als mama
Je weet niet hoe het is, tot het écht zover is; mama zijn. Gelukkig vind Hester het moederschap heerlijk! Ze is stapelgek op haar twee kleine kereltjes en geniet er enorm van om ze op te zien groeien en ontwikkelen. Omdat Jorn een makkelijke baby was, is ze voor haar gevoel door het eerste jaar als mama heen gefietst. Ze kon het moeder zijn goed combineren met haar werk en had voldoende tijd voor zichzelf en ontspanning.
De tweede fase van het moederschap was natuurlijk wel wat anders, met name de tijd dat Roan in het ziekenhuis lag was mentaal wel zwaar voor Hester; ‘Ik had thuis het gevoel dat ik Roan tekort deed en als ik bij Roan was dacht ik dat ik Jorn tekort deed. Maar sinds we allemaal thuis zijn is het volop genieten! Jorn is een hele lieve grote broer, hij is gek op Roan. Ik kan zo genieten van de interactie tussen hun twee. Jorn is super actief en speelt het liefst buiten. En Roan is een klein wondertje dat ons keer op keer laat zien hoe sterk hij is. De blijdschap, knuffels en kusjes geven me een onbeschrijfelijk gevoel van geluk.’
Daarnaast is opvoeden natuurlijk soms ook lastig en moet er wel eens tot 10 worden geteld thuis. Hester en Roel zitten momenteel wel in een drukke periode waardoor het soms echt zoeken is naar moment om er even tussenuit te gaan. Als het op de boerderij wat drukker is, is Roel niet voor 19:00u thuis en komt het er soms op neer dat ze ’s ochtends alleen opstart en ’s avonds ook weer alleen beide kindjes op bed moet doen. Ook in de weekenden gaat het werk gewoon door.
Toch zou ze het boerenleven voor geen goud willen ruilen! Voor Jorn is het fantastisch en je kan hem niet blijer maken dan als hij met heit mee mag op de trekker.
Het geeft ook heel veel vrijheid en ze leven op een prachtige plek.
‘Mijn kinderen groeien op een boerderij op en een betere plek kan ik niet voor ze wensen. Ik ben een hele trotse mem en ik kijk er heel erg naar uit om Jorn en Roan op te zien groeien’
Lieve Hester, bedankt voor het delen van jouw verhaal!
