Ook in het nieuwe jaar stellen we ‘onze’ PowerMama’s maandelijks aan jullie voor! We trappen 2024 af met Susanne. Lees hieronder hoe haar bevallingsverhaal, hoe de bevalling verliep en wat ze vindt van het moederschap;
Susanne is 32 jaar en woont in Leeuwarden met haar partner Tijmen en zoon Floris van 11 maanden. Ze werkt als allround marketeer bij de Dokkumer Vlaggen Centrale. Voor ze naar Leeuwarden kwam woonde ze ruim acht jaar op het mooie Ameland! Susanne verveelt zich nooit. Als echt buitenmens gaat ze graag kamperen, een stuk wandelen en ze bezoekt festivals. Susanne houdt ervan om lekker creatief bezig te zijn en leest graag een goed boek.
Fijn om zwanger te zijn
Wanneer ben je er écht klaar voor om moeder te worden? Een vraag die moeilijk te beantwoorden is! Ook voor Susanne, die altijd al een kinderwens had maar niet wist wanneer ze toe was aan deze volgende stap. Toen zij en haar partner Tijmen besloten om ervoor te gaan,was ze vrijwel direct zwanger. Susanne; ‘Dat het meteen raak zou zijn hadden we niet helemaal verwacht. In het begin vond ik het dus ook heel lastig om te beseffen dat we echt een kindje zouden krijgen. De echo’s met een mooi kloppend hartje en een ‘garnaaltje’ dat steeds meer echte vormen aan begint te nemen, een buik die langzaam groeit en het zien van het geslacht met 20 weken waren allemaal mooie dingen die mij (ons) echt geholpen hebben om me mentaal voor te bereiden op de komst van onze kleine schat’. Het zwanger zijn bleek Susanne goed te liggen. Ze voelde zich het merendeel van haar zwangerschap super goed en vond het echt magisch om zwanger te zijn. Ze heeft er echt van genoten!
Een lange bevalling
Op wat dove vingers en een partij baby billen die in haar ribben drukte na, voelde Susanne zich heel lang nog heel goed. Toch werd ze met exact 40 weken doorgestuurd naar het ziekenhuis met een te hoge bloeddruk. Daar kreeg ze het advies tot inleiding vanwege het risico op zwangerschapsvergiftiging. Dit vond ze lastig, ondanks dat ze graag in het ziekenhuis wilde bevallen. Ook was het wachten op de baby niet helemaal aan Susanne besteed en dus werd ze ingeleid.
Helaas verliep dit allemaal traag. Susanne vertelt; ‘Zaterdagavond werd het ballonnetje geplaatst, zondag zat ik de hele dag aan de tabletjes, maar aan het eind van de dag was er nog niet veel vooruitgang. Het was toen ook nog niet helemaal duidelijk of Floris goed genoeg ingedaald was. Zondagavond hebben ze de vliezen gebroken en helaas lag Floris er toen toch niet helemaal lekker voor.’
Ondanks de weeën opwekkers ging de ontsluiting erg langzaam. Ze besloten het bevalbad te proberen, maar daardoor dipte de hartslag van Floris te veel en Susanne moest er weer uit. Met 6 centimeter ontsluiting kreeg ze flinke persweeën waar ze niks mee kon. Uiteindelijk was Susanne de volgende ochtend zó vermoeid dat ze Remifentanil* kreeg om uit te rusten. Susanne: Wat een verademing was dat. Voor mijn partner was het wel
heftig want je wordt dan nog meer gemonitord en ik had dus 2 infusen (in beide handen 1) en allerlei plakkertjes op mijn lijf (dat hoort erbij). Een aantal uur later had ik eindelijk voldoende ontsluiting en was ik ook weer gevoelsmatig helemaal opgeladen. Ik mocht persen! Ook dit ging weer traag en voelde alsof er niet veel vooruitgang was. Na ongeveer 35(?) minuten zakte de hartslag van Floris steeds weg en is uiteindelijk de gynaecoloog opgeroepen om te helpen. Ik was allang blij dat ik hulp kreeg. Op mijn man heeft dit veel impact gehad. De hele kamer staat op dat moment namelijk vol met witte jassen. Best intens’. Uiteindelijk is Floris om 12:47 met de vacuümpomp ter wereld gekomen. Hij werd direct meegenomen voor controle, waar hij gelukkig snel opknapte. Al met al best een pittige ervaring voor Susanne, haar partner en de kleine Floris.
Vier nachten ziekenhuis
Susanne en Floris lagen de eerste vier nachten na de bevalling in het ziekenhuis. Floris plaste niet binnen de gevraagde tijd, dus hij werd op weg geholpen met voeding via de sonde. Susanne; ‘Ik had het geluk dat het kolven heel goed ging waardoor Floris wel moedermelk kon drinken. In het ziekenhuis was het erg zoeken. Enerzijds prettig dat er iedere voeding (ook midden in de nacht) iemand komt helpen, anderzijds ook heel zwaar. Floris staarde maar voor zich uit en het was erg zoeken om hem aan het drinken te krijgen. Borstvoeding was nog te vermoeiend, maar uiteindelijk kregen we het voor elkaar om hem voldoende uit de fles te laten drinken en hadden wij na vier dagen het gevoel weer in controle te zijn. Toen mochten we eindelijk naar huis!’ Thuis waren Susanne, Tijmen en Floris eindelijk echt met z’n drietjes. Ze kregen nog maximaal kraamzorg waardoor ze de tijd hadden om te rusten en weer een beetje te aarden. Ook kwam thuis de borstvoeding goed op gang en kon het jonge gezin lekker gaan genieten samen.
Elke dag is een feestje!
Er kwam natuurlijk veel op ze af in het begin. De nachten en het energieke karakter van Floris vragen de nodige energie. Desalniettemin vindt Susanne het allemaal dubbel en dwars waard. Ze vindt het moederschap echt prachtig! Ze vertelt; ‘Hoewel ik vooraf allemaal best spannend vond, gaat het allemaal zoveel natuurlijker dan ik ooit had verwacht. Wel heb ik het nog wel eens moeilijk met het vinden tussen de juiste balans van thuis, werken etc. Ik haalde altijd veel voldoening uit mijn werk en ben nu (11 maanden na mijn bevalling) nog steeds op zoek naar de juiste balans en de nieuwe ik wat dat betreft. Het liefste ben ik veel thuis, maar dan voelt het alsof ik niet altijd 100% kan inzetten op mijn werk en dat vind ik toch lastig’. Woorden die voor veel moeders herkenbaar zijn.
Sporten na de zwangerschap
Susanne kon niet wachten om na de kraamperiode weer lekker aan de slag te gaan. Dit wilde ze graag verantwoord doen en dus ging ze op zoek. ‘Via via had ik al vaker van Crossfit gehoord en daarom heb ik contact gezocht met PowerMama Leeuwarden. Ik wist zelf niet zo goed hoe ik het nu aan moest pakken om weer te gaan sporten. Ik ben begonnen met de core restore en dat was echt een prettige zachte landing. Heerlijk met de baby´s erbij, theorie en genoeg ruimte om naast het sporten ook wat te praten over de ervaringen enzo, maar daarnaast ook echt even aan het werk. Daarna ben ik overgestapt op de gewone powermama lessen en ook dat heb ik altijd met veel plezier gedaan. Ik was er meestal op donderdagavond en daar geeft Rianne echt op een fantastische manier les. Duidelijke uitleg, niet alleen hoe, maar ook waarom. Lekker fanatiek (op eigen niveau) trainen, tijd voor een lach en een praatje tussendoor. Maar al met al; samen met andere fanatieke dames lekker knallen. Achteraf jammer dat ik dit niet tijdens mijn zwangerschap ontdekt had, want toen had ik er ook wel baat bij gehad.’
Bedankt voor de ontzettend lieve woorden. Samen maken we de lessen zo leuk! <3
Susanne’s tip!
Ook deze keer sluiten we weer af met een echte mama-tip. Want wie kan er beter advies geven dan een ervaringsdeskundige?Susanne: ‘Geniet! En als je onzeker bent, praat met anderen. Maar volg ook vooral je eigen moedergevoel, want die heeft het toch vaak bij het beste eind.’
Lieve Susanne, bedankt voor het delen van jouw eerlijke verhaal!
